‘Je verliest dan misschien wel handel, maar nooit je ondernemerschap’

Twee ondernemers met een eigen kijk op het ondernemerschap en de wereld waarin zij ondernemen. Wat drijft hen? Waar zien ze kansen en hoe weten ze die te pakken? Welke moeilijkheden komen ze tegen en hoe bieden ze die het hoofd? In deze editie gaan we In gesprek met horecaondernemers John van Beek en Hans Merks.

Wat een jaar voor de horeca. Hoe gaat het met jullie?
Hans: ‘Best goed eigenlijk. Vol plannen zelfs. We staan op het punt om te gaan verbouwen in De Goede Aanloop. De keuken wordt verder uitgebouwd voor opslag en logistiek, nu we ons pand in Emmeloord hebben afgestoten. En als straks alles weer volop draait, moeten we er wel klaar voor zijn.’
John: ‘Bij ons gaat het ook goed. Het terras is weer deels open, onze afhaal loopt goed en er worden weer plannen gemaakt voor de toekomst, merken we. Wij hebben twee meiden op kantoor die daar heel druk mee zijn. Geplande feesten worden verschoven, nieuwe data worden geprikt. Ik ga er niet vanuit dat we dit jaar nog grote partijen hebben, maar er zit weer beweging in.’

Er gloort weer licht aan het einde van de tunnel dus?
John: ‘Dat denk ik wel ja. Dankzij de vaccinaties en de zon komt er weer aan.’ (Lachend): ‘Zonlicht helpt tegen corona toch? Nee, maar even serieus: ik denk dat we op 16 september de eerste kleine bruiloft weer hebben.’
Hans: ‘Oeh, dat vind ik wel heel optimistisch. Ik hoop dat het einde van het jaar haalbaar is qua feesten en partijen, maar ik moet het eerst allemaal nog maar zien. We hebben eerder gedacht dat dit zo voorbij zou zijn en dat bleek ook anders te lopen.’
John: ‘Dat is waar, maar toch heb ik er wel een goed gevoel over. Ik vind wel dat als we eenmaal weer open mogen, dan niet meer half zoals nu met die terrassen open voor bepaalde uren. Daar heb je als horecaondernemer meer last van dan profijt. Het kost geld om dat op te tuigen met inkoop en personeel en je verdient er amper op.’

Hoe sloegen jullie je door dit jaar heen?
John: ‘Door toch gewoon dingen te blijven organiseren. Onze vaste gasten waren heel enthousiast over de afhaal, daar deden we best goeie zaken mee. We verkochten Freaky Donuts en breidden onze online winkel wat uit met leuke spulletjes. In juni vorig jaar mochten we weer deels open. Het was een hele mooie zomer hoor.’
Hans: ‘Wij hebben meteen geschakeld op bezorg- en afhaalmenu’s. Ons geluk is dat we al catering deden, dus alles was er al op ingericht. We hadden ook Paasboxen, bierpakketten en leuke acties met bijvoorbeeld Moederdag. En wij hebben een vaste klantenkring, die het ons gunde. Dus we hebben best flink kunnen omzetten.’

En John, jij had zelfs nog de puf om allerlei creatieve initiatieven uit de grond te stampen.
John: ‘Ja, het leven draait niet alleen om geld. Ik vind het ook gewoon heel leuk om dingen te organiseren. Stilzitten is voor mij geen optie. Dus in december hadden we de Horecabol; een oliebollenverkoop waarvan een deel van de opbrengst naar lokale horecaondernemers en sportclubs ging. Dat liep als een speer, we hebben er 25.000 verkocht.’
Hans: ‘En je had in maart het Horecalot, waarvan de opbrengst ook werd verdeeld onder lokale horecaondernemers. Naast dat het geld opleverde, ruim 90.000 euro, was het heel mooi om te zien dat iedereen zo betrokken was. Dat gevoel van saamhorigheid vond ik heel bijzonder.’
John: ‘Klopt, ik kwam daardoor opeens heel veel nieuwe ondernemers tegen. Dat was een leuke bijkomstigheid.’

Waar halen jullie die energie toch vandaan, als je zoveel klappen te verduren krijgt?
Hans: ‘Negativiteit helpt niet. Het is echt niet leuk om je geld te zien verdampen door zo’n crisis, maar je moet wat. Bovendien: je gaat er niet vanuit dat dit een eeuwigheid gaat duren.’
John: ‘En vlak ons personeel ook niet uit hè? Wij hebben zestien vaste krachten, die gingen er helemaal voor met ons. We hebben niemand hoeven laten gaan, er is ook niemand vertrokken. Ik denk dat we als team hechter zijn geworden door dit alles. Ik ben er ook heel trots op dat we relatief nieuw zijn met Bij Ons in de Wellerwaard, maar het toch kunnen redden. We zitten nog midden in de aflossingen, maar we staan nog overeind.’
Hans: ‘Je verliest dan misschien wel handel, maar je verliest nooit je ondernemerschap. Dat is eigenlijk waar het op neerkomt.’

Dus hier zitten geen verbitterde ondernemers?
John: ‘Nee. Ook al is onze sector keihard getroffen, omdat we bij maatregelen steeds als eerste dicht en als laatste opengaan.’ Dat is wel terecht, maar soms ook wrang. Zonder de financiële regelingen vanuit de overheid hadden we het nooit kunnen redden. Maar op een paar slapeloze nachten na, ben ik blij dat we er zo goed doorheen zijn gekomen.’
Hans: ‘Drank en samenkomen zijn natuurlijk geen goeie combinatie in tijden van corona. Maar in de restaurants zijn de maatregelen heel goed te hanteren, denk ik. Dus het enige punt van kritiek is dat de regering een scheiding had moeten maken tussen natte horeca en food. Maar ja, deze pandemie was voor iedereen nieuw natuurlijk. Er zullen altijd dingen zijn waar je achteraf van zegt dat het anders had gekund. Dus nee, ik ben niet verbitterd.’

En nu? Nemen jullie nog iets mee uit de coronatijd?
Hans: ‘Ik denk dat het afhalen en bezorgen deels wel zal blijven bestaan. En door corona ben ik anders naar mijn bedrijf gaan kijken. Dat leverde nieuwe en betere inzichten op, waardoor wij ons bedrijfspand in Emmeloord hebben afgestoten. Dat durfden we eerst niet, maar nu wel. Ik denk dat we daardoor veel efficiënter zijn gaan werken.’
John: ‘Ik ben me er meer bewust van dat we op de goede plek zitten. In de stad is de concurrentie moordend. Wij hebben hier in de Noordoostpolder allemaal hele trouwe vaste gasten waar we op kunnen bouwen. En de oliebollen blijven, ik heb de bakstraat al klaar staan.’