Een kantoorpandje in het centrum, hectares akkerbouwgrond of je eigen keukentafel: iedereen heeft zijn eigen werkplek. In de rubriek Hier werk ik komt in elke editie van Ondernemer Centraal iemand aan het woord die vertelt waarom zijn werkplek zo uniek is.
Wie ben je?
‘Ik ben Mahdi Rostom, 40 jaar en ik ben geboren in Irak. Ik woon al 25 jaar in Nederland. Ik heb een vriendin en een zoon van 3 jaar. Ik ben eigenaar van hotel en restaurant De Pionier in Marknesse. Dat heb ik drie jaar geleden gekocht, daarvoor had ik twee deuren verderop een pizzeria en sparerib-restaurant.’
Ben jij een lekkerbek?
‘Ja, zeker. Ik stond vroeger al bij mijn moeder in de keuken om haar te helpen. Ik hou van proeven, smaken ontdekken. Eigenlijk wilde ik vrachtwagenchauffeur worden, maar tijdens die opleiding bleek dat ik opnieuw Nederlandse les moest gaan volgen om de taal beter te leren schrijven. Voor die lessen moest ik stage gaan lopen en dat deed ik bij een pizzeria. Ik ben er niet meer weggegaan, zo leuk vond ik het. De opleiding tot vrachtwagenchauffeur heb ik nooit afgemaakt. Ik ben in Italië geweest om de Italiaanse keuken te leren kennen en voor mijn spareribs heb ik een eigen marinade ontwikkeld. Daar komen mensen voor terug.’
Hoe ziet je werkplek eruit?
‘In het restaurant kunnen veertig mensen eten en er zijn zes hotelkamers met tweepersoons bedden erin. Buiten is een terras waar mensen ook kunnen eten. We wonen boven de zaak.’
Waar ben jij het liefst als het om je werk gaat?
Lachend: ‘Ik ben overal. Ik werk dag en nacht, maakt me niet uit wat ik moet doen. Ik sta net zo makkelijk zelf in de keuken pizza’s te bakken als dat ik financiële zaken bespreek met de boekhouder. Ik heb het restaurant ook zelf helemaal ingericht en geschilderd. Toen ik zei dat ik het interieur zwart met goud wilde maken, lachten mensen me uit. Maar ik geloofde erin en kijk nu hoe mooi het is geworden. Mensen staan soms met open mond te kijken als ze zien wat ik ervan heb gemaakt.’
Wat maakt jouw werkplek prettig?
‘Dat het hotel en restaurant nu van mij zijn. Hiervoor huurde ik. Nu kan ik plannen maken voor de toekomst. Als alles goed blijft draaien, kan ik over een paar jaar nog vijf hotelkamers realiseren. Ik droom ook van een mooier terras, dat ik zowel in de zomer als in de winter kan gebruiken. Ik wil dat het er aantrekkelijk uitziet voor mensen die langsrijden. Iets wat nu trouwens nog minder prettig is, is de energierekening. Die is aan de hoge kant en daarom neem ik maatregelen om te verduurzamen. Ik wil dat De Pionier groener wordt.’
Wat is onmisbaar op jouw werkplek?
‘Personeel. Dat is moeilijk te vinden voor de horeca. Ik werk zelf keihard, maar ik kan niet zonder anderen die in de keuken staan, gasten bedienen of pizza’s bezorgen.’
Je woont ook nog eens heel dicht bij je werkplek. Hoe zorg je voor ontspanning?
‘Ik ben gek op sporten, ik loop hard en voetbal graag. Toevallig ben ik als enige Irakees in een team van Poolse voetballers terechtgekomen en we voetballen elke zondagochtend. Doordeweeks heb ik ’s ochtends tijd om te sporten. Daar krijg ik energie van. Maar weet je wat ook energie geeft? Dat mensen tevreden weggaan. Van de complimenten van gasten krijg ik zoveel energie. Dat motiveert mij om hier hard te blijven werken.’