Broer en zus André en Karen Driezen samen aan het roer bij Tritex

Werken met je broer of zus. Er zijn mensen die er niet aan moeten denken, maar jullie doen het toch al heel wat jaren.
Karen: ‘Ja, sinds 2008 en met heel veel plezier. Wij hebben altijd een goeie band met elkaar gehad, ook al zijn we allebei heel eigenwijs. Juist doordat we allebei een eigen invalshoek hebben, werkt het goed tussen ons, denk ik. Want hoe verschillend we ook zijn, we zijn broer en zus en op de een of andere manier ligt het uiteindelijke doel dat we hebben toch altijd dicht bij elkaar.’
André (met een grijns): ‘Al hadden we vroeger toen we nog onder één dak woonden, nooit hadden verwacht dat wij samen zouden ondernemen.’

Maar met de jaren is dat toch helemaal goed gekomen?
André: ‘Zeker weten. Wij zijn familie en hebben blind vertrouwen in elkaar. Dat praat gemakkelijk en die gemoedelijkheid werkt ook weer door in de rest van ons bedrijf. Er is hier geen hiërarchie, iedereen staat naast elkaar. Dat komt als je het mij vraagt door de basis van onze familieband. Niet voor niets zijn er van onze zeventien medewerkers meerdere al langer dan 12,5 jaar in dienst. Dat zegt wel iets. Binnen ons hele bedrijf voelen we ons geen collega’s, maar familie of vrienden.’

En zien de klanten die familieband ook terug in jullie bedrijf?
Karen: ‘Dat denk ik wel. De lijnen zijn hier kort, ons team is vertrouwd voor ze. We zijn totaalleverancier op het gebied van werkkleding, promotiekleding, persoonlijke beschermingsmiddelen en relatiegeschenken. En met onze eigen borduur- en bedrukstudio’s hebben we alles in eigen huis. Onze medewerkers zijn productspecialisten die graag samenwerken met en voor de klant, dat is merkbaar voor onze klanten. Die voelen dat. We hebben ook een hele mooie en fijne winkel waar mensen zich meteen thuis voelen. Dat laatste is trouwens wel echt André’s aandeel.’

Zie jij dat ook zo, André?
André: ‘Ja, zo zie ik dat ook wel. Ik zit al 22 jaar in de textiel, heb altijd in kledingzaken gewerkt. En ik weet uit ervaring: kleding = emotie. Onze kleding is niet alleen voor monteurs en bouwvakkers, maar ook voor alle sectoren en lagen binnen een bedrijf. Veel mensen denken dat ze hier alleen terecht kunnen voor technische kleding en persoonlijke beschermingsmiddelen, maar wij hebben een veel uitgebreider assortiment. Van customized sport- en zorgkleding tot driedelige pakken of kleding voor de mensen achter de receptie; we krijgen hier van alles over de vloer. En daarom vind ik de uitstraling van onze winkel heel belangrijk, naast het praktische aspect. Je kunt hier rustig door ons assortiment neuzen en alles passen in comfortabele pashokjes.’

Hoe kwamen jullie er eigenlijk bij om een eigen zaak te beginnen samen?
Karen: ‘Dat is nooit een vooropgezet plan geweest voor mij. Ik heb ook nooit bewust gekozen voor het ondernemerschap. Het is zo gelopen. Mijn ouders hadden AES, daar kwam een hele verdieping bij en ik was rond 2003 een beetje zoekende. Er was ruimte op de nieuwe verdieping, mijn vader wist niet wat hij daarmee moest. Ik besloot daar bedrijfskleding te gaan verkopen. Met een uitgebreid assortiment, duidelijke lijnen, veel voorraad en zoveel mogelijk in huis doen. Dus ook het borduren en drukken, zodat we snel konden schakelen voor onze klanten. Ik heb nooit een kruiwagen gewild, maar dankzij mijn ouders’ bedrijf heb ik wel een hele mooie basis gehad en daardoor ook een hele goeie start van mijn eigen bedrijf.’
André: ‘In een ondernemersgezin gaat het vaak over de zaak. Daardoor was ik altijd wel betrokken bij het bedrijf. Maar pas toen Karen kinderen kreeg, besloot ik erbij in te gaan. Zij deed even een stapje terug, ik wilde wel wat meer doen.’
Karen: ‘Het ging eigenlijk allemaal heel natuurlijk. Voordat André erbij kwam, bestond de bedrijfskledingtak uit alleen maar vrouwen die parttime werkten. Met hem erbij kwamen er ook meer mannen op de werkvloer. Fulltimers. Dat was voor de balans heel goed. En samen konden we de organisatie ook echt verder professionaliseren.’

Hoe verdelen jullie nu de taken?
André: ‘Karen is meer op de achtergrond bezig, ik doe de commerciële kant en treedt dus meer op de voorgrond.’
Karen: ‘We zitten niet te veel in elkaars vaarwater, ieder heeft zijn eigen taken. Ik denk dat dat ook gezond is. Maar we bepalen wel samen de koers. En daarin vinden we elkaar altijd heel snel, we zijn gewoon heel vertrouwd met elkaar.’

Zijn er ook valkuilen aan ondernemen met je broer of zus?
Karen: ‘Echt wel. Die vertrouwdheid en veiligheid die wij samen voelen kan er ook voor zorgen dat je elkaar te veel voor lief neemt. En dat we vergeten om soms ook met elkaar om de tafel te gaan om weer even die verbinding te voelen. Dat is iets wat we echt moeten bewaken met elkaar.’
André: ‘En als je met je familie werkt, dan is het risico dat het op verjaardagen en feestdagen ook alleen maar over de zaak gaat.
Karen: ‘Daar was moeders vroeger echt niet altijd blij mee.’
André: ‘Klopt. We proberen dat nu echt gescheiden te houden door privé vooral over de dingen te spreken wat iedereen buiten het werk bezighoudt. Al wordt er natuurlijk soms wel iets zakelijks besproken.’
Karen: ‘Onze moeder en jij en je partner bewaken dat goed tijdens etentjes en feestdagen. De familieband is erg belangrijk voor ons, we willen graag weten wat er privé speelt bij iedereen en wat ze bezighoudt buiten het bedrijf om.’