Wie ben je?
Ik ben Peter Ton. Ik ben opgegroeid in de Wieringermeer en ben in 1990 voor mijn werk vanuit de Wieringermeer naar Noordoostpolder verhuisd. Ik woon met mijn gezin in Emmeloord.
Waar kennen we je van?
Van mijn werk in de internationale pootaardappelhandel. Ik ben directeur van handelshuis STET Holland in Emmeloord.
Wat weten we nog niet van je?
Sinds november 2019 ben ik voorzitter van StEP Noordoostpolder. Ik ken de organisatie goed. Mijn vrouw, Jolanda Pater, is voorzitter van het Pieperfestival en heeft daarvoor jarenlang in het bestuur meegedraaid. Toen de voorzitterspositie vacant kwam, ben ik hiervoor gevraagd en ik denk dat dit wel bij me past. Het gaat om meer dan 300 vrijwilligers verdeeld over verschillende evenementen die onder leiding staan van hele goede en actieve commissies. En er is een StEP-bureau die de stichting professioneel ondersteunt. Dus er staat ook echt een organisatie die je kunt besturen. Dat is voor mij wel het uitdagende, om toch met iets wezenlijks bezig te zijn.
Waarom ben je maatschappelijk actief?
Ik had altijd al de drijfveer om ook maatschappelijk iets bij te dragen, om er te zijn voor m’n medemens en omdat het goed is voor mijn eigen ontwikkeling. Maar ik kon voorheen mijn sociale agenda daar moeilijk op aanpassen, omdat ik voor mijn werk veel onderweg was. De laatste jaren hoef ik minder vaak op pad en kan ik mezelf committeren voor bijvoorbeeld een vaste avond in de week.
Wat kost het je?
Tijd en die is altijd schaars, maar voor de rest kost het me niet zoveel. Als bestuur hoeven we ons alleen maar met beleid bezig te houden. Ik vind het mooi om te zien hoe het StEP-bureau volledig zelfstandig opereert. En dat gaat uitstekend!
Wat levert het je op?
Nieuwe contacten en nieuwe inzichten. Maar nog niet zoveel voldoening, want sinds ik in het bestuur zit hebben we alleen nog maar evenementen afgelast. Daar leer ik echter ook van. In een bedrijfscultuur zoek je onmiddellijk naar andere mogelijkheden, maar hier heb je vooral een maatschappelijke verantwoordelijkheid.