Zo vaak hoor je het niet: een bedrijf dat vanuit de Randstad verhuist naar de Noordoostpolder. Toch deden Ton (53) en Debbie (49) Does het. In 2020 streken de twee met hun paardenbedrijven uit Voorschoten (in de buurt van Leiden) neer in het Emmelerbos. ‘Hier hadden we meer ruimte, meer rust én de mogelijkheid om de manege te kopen in plaats van huren.’
De Randstad hadden ze wel gezien, na al die jaren. Ton: ‘Wij zijn er geboren en getogen, maar het is er druk qua mensen en verkeer. De mentaliteit is ook veel gehaaster. En omdat ik met mijn ex-vrouw zo’n 25 jaar geleden een manege heb gehad in Kuinre, kende ik de Noordoostpolder goed en wist ik dat ons bedrijf hier potentie had.’
Bovendien moesten de twee ondernemers in de buurt van Amsterdam zitten, vanwege hun bedrijf Media Horses International, dat ze naast de manege runnen. ‘Qua film gebeurt alles in de hoofdstad en daar dicht omheen. Vanuit Emmeloord is dat heel goed te bereizen.’
‘Je hebt goede en slechte jaren, dat hoort bij ondernemen’
Maar het moment van verhuizen naar de polder, was achteraf gezien niet het handigste, weten de twee nu. Corona kwam net in die periode om de hoek kijken en de hele wereld lag op zijn gat. Ook de paardenwereld. ‘De manege kon lang niet volop draaien, de filmwereld lag stil. En er brandde ook nog een loods af in dat jaar. Al met al hebben de eerste twee jaren dat we hier zaten wel zo’n 3 ton gekost.’
Slechte jaren, goeie jaren
Niet dat Ton daar wakker van lag. ‘Dit hoort bij ondernemen, hè? Ik ben wel wat gewend in al die twintig jaar ondernemerschap. Je hebt slechte jaren, je hebt goeie jaren. Wij zijn flexibel genoeg om daar mee om te gaan.’
Hij verwacht dat Manege Emmelerbos na al die tegenslagen in het begin, volgend jaar op routine kan lopen. ‘Dan draait de hele organisatie zoals wij dat voor ogen hebben.’ En wat dan nog altijd stevig overeind staat is de locatie hier in de Noordoostpolder, die de familie Does past als een jas.
‘We zitten hier mooi achteraf in het bos, maar wel op fietsafstand voor de jeugd uit Emmeloord. Er is hier ruimte om te rijden in binnen- en buitenbakken én in het bos. En we hebben een mooie, grote kantine en plek voor gastenverblijven voor de acteurs die bij ons komen trainen. In Voorschoten was de manege tien keer kleiner dan hier.’
Nuchter en rustig
En de mentaliteit van de polderbewoners bevalt het stel ook goed. ‘Mensen zijn hier nuchterder en rustiger dan in de Randstad. Ouders kiezen hier bijvoorbeeld nog vaak voor één sport voor hun kind, in plaats van meerdere. Dat maakt de lessen een stuk ontspannener. Kinderen hoeven niet direct weer door naar basketbal, voetbal of ballet.’
Toen Ton in Voorschoten vertelde dat hij naar de Noordoostpolder ging, hoorde hij vaak ‘dat ze hier minder te besteden hadden’. ‘Maar niets is minder waar. In de polder hebben mensen vaak juist meer te besteden, omdat het leven hier een stuk goedkoper is.’
Naast een reguliere manege met paardrijlessen voor jong en oud (zo’n 350 leerlingen in totaal), runnen Ton en Debbie ook een manege voor minder-valide ruiters. En natuurlijk de filmpaardentak met Media Horses International, dat in 2017 van start ging. In totaal lopen er 36 paarden en pony’s rond in het Emmelerbos, zo’n vijftien daarvan worden speciaal getraind voor de filmtak.
Moesten ze die tak erbij nemen om rond te kunnen komen? ‘Nee hoor, we kunnen ons prima redden met alleen de manege. De paardenwereld is geen branche waar je veel geld mee gaat verdienen. Dit moet echt je passie zijn met werkweken van 60 uur voor alleen al Debbie en mij. Maar ik vind wel dat we winst moeten maken, daar ben ik dan toch weer ondernemer genoeg voor.’
‘Geen gezonde bedrijfstak’
En dat valt niet mee, erkent hij meteen. ‘Dit is helemaal niet zo’n gezonde bedrijfstak. Er zijn geen cao’s voor medewerkers, er wordt heel veel gewerkt met stagiaires en goedkope krachten. Onze branche zit zo’n 30 procent onder de normale marges van bedrijven.’
Dat heeft volgens Ton alles te maken met zijn collega-ondernemers zelf. ‘Die bieden paardrijlessen veel te goedkoop aan. Wij hebben juist een hoger tarief, zodat we het hier kunnen doen zoals wij het willen. Dus met goed personeel, voor wie we alles goed geregeld hebben, goede materialen en kleine, niet te volle lessen. En we weigeren ook concessies te doen aan de kwaliteit van onze paarden en pony’s.’
Ton was in het verleden marinier en politieagent. ‘Ik ben zelfs groenteboer geweest. Ik vind het ondernemen gewoon leuk en ben er heel ontspannen in. Misschien omdat ik me door mijn vroegere werk in heel veel situaties kan verplaatsen. Maar ook omdat ik het gewend ben om altijd vooruit te kijken. Gaan zitten wachten op wat er komen gaat? Nee. Dat is geen ondernemerschap.’