Een kantoorpandje in het centrum, hectares akkerbouwgrond of je eigen keukentafel: iedereen heeft zijn eigen werkplek. In de rubriek Hier werk ik komt in elke editie van Ondernemer Centraal iemand aan het woord die vertelt waarom zijn werkplek zo uniek is.
Sonja Kamminga
Sonja, kun je jezelf even kort introduceren?
‘Ik ben Sonja Kamminga, 55 jaar, en ik heb sinds 2008 mijn eigen Body Stress Release praktijk in Marknesse. Daarvoor heb ik achttien jaar lang bij ingenieursbureau Grontmij gewerkt, waaronder als teammanager Bodem, Water en Ecologie. En hoewel die twee werelden op het eerste gezicht ver uit elkaar lijken te liggen zijn ze in mijn ogen ook vergelijkbaar.’
Kun je dat uitleggen?
‘In de bodemsanering zorg je dat de bodem weer schoon wordt. Je past een techniek toe waardoor de bodem weer is zoals die hoort te zijn. Dat doe ik nu ook. Met Body Stress Release behandel ik mensen die ergens pijn hebben. Het lichaam is een soort fabriek die allerlei functies heeft, die elke dag acties moet uitvoeren om te kunnen functioneren. Als dat niet (meer) lukt roep je de hulp in van een professional. Met BSR pas ik een techniek toe om het lichaam weer te laten functioneren. Om het lichaam weer te krijgen zoals ‘ie hoort te zijn. In dat opzicht lijken de twee werelden op elkaar.’
Je werkt in Marknesse. Hoe ziet jouw praktijk er precies uit?
‘Vooral heel warm en huiselijk. Ik zit in een vrijstaand gebouw op het industrieterrein en toen ik daar drie jaar geleden begon, kon ik het helemaal naar mijn smaak inrichten. Kristallen, hout en kaarsen typeren de praktijk een beetje. En oranjetinten. Omdat dat mijn lievelingskleur is. Verder zijn er drie praktijk-
ruimtes met beweegbare bank. Die zijn onmisbaar. Al gebruik ik bij huisbezoeken gewoon ‘normale’ banken.’
Wacht even. Huisbezoeken?
‘Ja, maar in principe alleen voor dieren. Ik pas Body Stress Release dus ook bij dieren toe. Bij paarden bijvoorbeeld. Of bij honden of katten. Dat is echt heel leuk. Niet alleen omdat ik de dieren kan helpen, maar ook omdat ik echt overal kom. De ene keer sta ik in een stal zonder water, de andere keer zit ik op de grond van een logeerkamer om een bange kat te helpen.’
Dat klinkt bijzonder.
‘Het is vooral heel leuk. Eigenlijk is het begonnen met de huisdieren van cliënten. Vroeger wilde ik altijd dierenarts worden en ik ben een echt paardenmeisje, dus ik heb wel wat met dieren. Nu komen de mensen (en hun dieren) echt overal vandaan. Van de week zat ik dus in een logeerkamer om een bange kat te helpen. Die wilde niet naar beneden. Met kleine bewegingen heb ik geprobeerd de stress van dat beestje te verlichten. Een dag later kreeg ik een foto dat de kat naar beneden durfde. Dat is fantastisch. Daar doe ik het voor.’
Wat zijn je toekomstplannen?
‘Ik zit goed waar ik zit. Met de praktijk en de huisbezoeken heb ik het helemaal naar mijn zin. Uitbreiden hoeft van mij ook niet. Ik wil het klein en knus houden dus ik ga lekker door zoals het nu gaat. De reacties van cliënten zijn ook positief, dus ik heb niks te klagen.’